16 Saigon City

20-2

Om onze geslaagde reis te vieren, willen we lekker eten en dat wordt uiteindelijk een fantastisch Italiaans restaurant. Na al die noedels, rijst etc. is dat echt wel heerlijk. Een goede fles witte wijn erbij en de avond vliegt voorbij. 
21-2

We staan later op dan we de laatste dagen gewend zijn en ontbijten op het dakterras met uitzicht op mooie en lelijke hoogbouw. ( Tsja dit is Azië, daar hebben ze geen welstandscommissie) .  Geen haast vandaag.   We wandelen later in de ochtend wat rond en komen op de grote overdekte markt .

Werkelijk honderden handelaren klampen je direct aan en proberen je van alles aan te smeren. Francis proberen ze nog meer van die olifantenbroeken aan te praten.  Ik heb mijn zonnebril op en horloge om en toch proberen ze me een tweede aan te praten… zelfs wordt ik aangehouden door iemand die mijn schoenen wel  wil schoonmaken met een tandenborsteltje, hoe zo?  Uiteindelijk gaan we weg met een paar leuke T shirts en iets aparts voor in de woonkamer.  We lopen later langs de Cityhall en daartegenover is een groot langgerekt park. Midden in dat park, daar staat ie dan….  Ho.   Wie?  Ja die dus…. de volkshervormer des vaderlands, Pesident Hô Chí Minh .

  Hij heeft direct na de 2e Wereldoorlog het land de zegeningen ( nou ja) van het communisme gebracht en de communistische Volkspartij opgericht die verreweg de grootste van het land is en hier alles te zeggen heeft. Blijkbaar zijn ze hem zo dankbaar dat ze de hoofdstad Saigon in 1975 naar hem vernoemd hebben en officieel heet het nu Ho Chi Minh City.  
We zwaaien hem gedag en lopen door en proberen over te steken, dat is soms niet makkelijk, want het verkeer hier slaat alles wat we in Azië al gezien hebben.  De stad heeft ruim 9 miljoen inwoners en daarvan zijn er zeker 2-3 miljoen die een brommertje of scootertje hebben. Alle straten zijn bomvol en alle trottoirs, steegjes en parkeerkelders staan ook vol met rijen scooters. Niet voor te stellen.  De hele dag en groot deel van de nacht is het een enorm geluid van alle knetterde, zoemende en toeterende brommertjes.  Na het eten ( het is inmiddels heerlijk afgekoeld en ongeveer 24 graden), lopen we over de brede stadsboulevard vlak bij het hotel. Overal mensen, muziekanten, en zelf een dame met een wel hele bijzondere poedel.  

Bij de kade van de Saigon River heb je een prachtig beeld op de verlichte hoogbouw van de stad , wat een variatie van felle led-lampen in allerlei kleuren.

 Het is prachtig hier en wat een verschil met het meer eenvoudige en armere leven in de kleine steden op het platteland. ( Nu zijn we wel in de toeristen- en bankenwijk van de stad. Zeker zullen er ook andere stadsdelen zijn die een ander beeld geven.)   Toch is er wel een groot contrast. Het ene moment zie je Rolls-Royce,s te koop staan en 100 m verderop ligt een oud vrouwtje op straat met een geldbakje naast zich.  Oude mensen die niet meer aan het arbeidsproces kunnen deelnemen zijn hier echt de pineut.  Er is geen uitkering en als je geen familie hebt , dan moet je op straat maar zien dat je wat verdiend. Dus zoeken ze  plastic flessen en karton op straat,  verkopen lootjes of zitten de hele dag met een geldbakje op de stoep.  Triest dat dit in zoveel Aziatische landen voorkomt. 

22-2

Francis gaat vanochtend hier in het centrum op zoek naar geocaches . Niet mijn ding dus ik vermaak me met wat fotograferen bij de kade en een terrasje. Het is in de ochtend al warmer dan normaal en het wordt dan ook bloedheet vandaag. s’ Middags dus bij de airco blijven en nog wat zwemmen.  Tegen een uur of 5 lopen we naar de ingang van de hoogste toren van Saigon, de 275 m hoge Bitexco tower. We gaan naar het skydeck op de 49e verdieping en op zo,n 180 m hoogte is er een 360 graden zicht over deze enorme stad.  Mooi en lelijk is eigenlijk de conclusie.

De Saigon river slingert mooi door de stad en voegt zich samen met een andere rivier richting zee. De Boulevard zien we met de nieuwe brug en heel veel verlichting. Maar ook veel onafgebouwde grote gebouwen en hele stadswijken in aanleg, die echter nooit afgebouwd zijn of worden.. Na zonsondergang gaan we naar beneden en vinden zowaar een German restaurant.  Lekker een witbiertje van de tap bij het eten. 

23-2  onze laatste dag in Saigon

Vandaag zien dat we de fietsen in dozen krijgen en daarvoor gaan we een paar straatjes verderop naar de Dozenmaker. Nu dacht ik, dat is iemand die van allerlei bananendozen met veel plakband iets in elkaar gaat knutselen. Maar dat blijkt toch anders. Er zitten een aantal dezelfde bedrijfjes naast elkaar en er staan stapels splinternieuwe dozen buiten.

En binnen staan hele grote platen nieuw karton. Dus professioneel werk !  We hadden een goed adres doorgekregen en maken kennis met deze man, Hij snapt het direct en heeft ervaring met fietsen inpakken voor AWOL.  Dat scheelt een hoop uitleg in gebarentaal,. Wel geeft ik nog een keer de exacte maten door, want is de doos breder dan 100 cm dan gaat ie niet door de scanners op de luchthavens en gaan ze daar de dozen slopen. Dat wil je liever niet. 
Na het ontbijt ben ik bij hem en hij geeft aan dat ie een paar uur nodig heeft om ze te maken. Oké, komen we later terug om daar de fietsen ook gelijk in te pakken. Om 12.00 u zijn we weer bij hem,  geen dozen! Hij dacht dat hij ze aan de hand van afmeting van de fietsen moest gaan maken en daarom had hij op ons gewacht. We overleggen nog wat en weer een  paar uurtjes later staan er 2 mooie dozen van de goede maat te wachten en de fietsen passen er exact in. Dichtplakken en klaar.  

 Met een taxi komen de dozen terug naar het hotel.  Ook weer geregeld. 

conclusie: 

We hebben genoten van dit zeer afwisselende avontuur.

Cambodja was in de omgeving van SiemReap heel mooi met prachtige natuur. De mensen leven in dit land nog volgens tradities en hangen erg aan hun religies, maar zijn ontzettend gastvrij en vriendelijk Het is toch een typisch Aziatisch land met nog weinig export en industrie zover wij gezien hebben. Hoe  de mensen hier leven langs de Mekong was verrassend, zeker als je zo afhankelijk bent van het water. Met de grote hoogteverschillen hebben ze leren leven
Vietnam is verder in ontwikkeling en zakelijker. Behulpzaam en vriendelijkheid hebben we ook hier zeker ervaren.  Toch zijn ook hier de verschillen met het platteland in de Mekong delta en de grote steden aanzienlijk. Dicht bij zee aan de grote rivieren heeft zich grote industrie ontwikkeld en Saigon mag je toch wel een bruisende wereldstad noemen.  Wat we niet zullen missen is het constante geluid en lawaai . Ook van karaoke hebben we genoeg gehad. 

Ruim 1000 km fietsen zit er op zonder enige pech, zelf geen lekke band. Het was mooi, relaxed, vermoeiend, prachtig en soms te heet om eigenlijk te fietsen, maar met een goede conditie en een schat aan indrukken en heel veel foto’s keren we weer huiswaarts.

Alle lezers en volgers van dit blog bedankt voor het “ meelezen” en jullie leuke en ondersteunende commentaar. Het was een genoegen om dit op te schrijven en ook voor onszelf als naslag te bewaren. 

Morgen vliegen naar NL                   En zoals altijd: ……..  Tot een volgende …..