09 naar Johannesburg

De Baobab boom: 

Een vreemde naam voor een bijzondere boom. Overal in het landschap zie je deze tropische bomen staan. De Afrikanen noemen het de boom die omgekeerd groeit. Als je naar de foto kijkt lijkt het wel of hij met zijn wortels in de lucht staat. ( the upside down tree) Ze worden enorm oud. 

De “Big Baobab “ staat in Victoria falls en is al 1200 jaar oud en springlevend. De enorme dikke stam wordt op de duur hol van binnen en bij Afrikaanse stammen werd hij dan vroeger als gevangenis of bewaarplaats gebruikt. De vruchten zijn voedzaam. 

18-4 naar  Bulawayo.

Gisteravond al een vooruitgeschoven afscheid gehad, want onze 2 Belgische reisgenoten Kathleen en Dirk vliegen vanaf hier naar huis, maandag moeten ze al weer werken. We hebben in een leuke toespraak over en weer onze uitstekende gids Norman Finsky en driver William bedankt met een mooie fooi. Blij mee. 

Maar voor de overige 6 reizigers gaat de tour verder. Nog 3 reisdagen en dan eindigt ons avontuur in Johannes burg.  Vandaag is een onafhankelijkheidsdag in Zimbabwe en we zijn gewaarschuwd voor roadblocks. Politie controleert op van alles en nog wat. In combinatie met de slechte wegen is dus 450 km vandaag een uitdaging. 

De natuur is prachtig met enorme bossen en heuvelachtig. Maar het land is straatarm. De vele kolenmijnen en goud- en diamant mijnen zijn met geleend geld van de Chinezen of Arabieren gebouwd en/of worden door hun geëxploiteerd. De regering ( corrupt ) moet de enorme leningen met rente afbetalen en besteedt geen geld voor infrastructuur ( de wegen zijn een grote gatenkaas) en ontwikkeling van het land. Het leven is veel duurder hier dan omliggende landen. Dus de locale bevolking is hier slecht af en wie kans heeft werkt in het buitenland ( zoals onze truckdriver William. )

Een kolencentrale braakt grote pluimen dikke gele rook uit. 

Een spaarzame benzine pomp heeft de geest gegeven en de kiosk halfway vraagt gewoon USD 4,00 voor een zakje chips.

We rijden op een eenzame en erg slechte hoofdweg door niemandsland.  Volledig door elkaar geschud rijden we in de stevige truck om 14.00 u Bulawayo binnen. Dit is een grote stad met 1,3 mj inwoners. De victoriaanse bouwstijl van grote gebouwen wijst nog naar het Engelse koloniale verleden. Toch is hier een werkeloosheid van schrik niet 95% . Heel veel jongeren hangen op straat rond. Zo jammer dat dit mooie land economisch zo’n grote achterstand heeft . De salarissen van mensen die wel werk hebben zal zeer laag zijn. Het rainbow hotel midden in de stad waar we verblijven stikt van het personeel en is allemaal even vriendelijk.

Er staat nog een laatste safari op het programma. We worden om 15.00 uur opgehaald met een oude Engelse landrover met 3 banken. Achter het stuur zit Ian Smith, die ons direct doet denken aan “ Crocodile Dundee “ . We scheuren de stad uit, zo’n 30 km verderop naar het Matobo NP . Daar krijgen we eerst een verhaal over de zwarte en witte neushoorns ( heeft niets met de kleur te maken maar de witte zijn veel groter en hebben een veel grotere kop en bredere kaken en kunnen tot wel 3000 kg wegen.) Neushoorns zijn gevaarlijk en kunnen zelfs tot 30 km p uur rennen dwars door alle struiken heen. De hoorns van de neushoorns in dit park worden hier preventief afgezaagd, om zo stropen te voorkomen. De hoorns brengen op de zwarte markt zelfs €100.000 per kilo op. ( chinezen kopen het als gemalen poeder omdat ze denken dat het prestatie verhogend werkt in bed!!) 

Dus een flinke hoorn is al gauw 0,5 tot 1 miljoen waard. Veel meer dan de goudprijs.  Op stropen staat zonder pardon de doodstraf hier, maar toch zijn er arme mensen die de gok wagen om ineens heel rijk te worden. 
 

We rijden het park in, dat landschappelijk gezien, prachtig is, rotsformaties die ouder zijn dan waar ook ter wereld en 15 miljoen jaar oud. ( ouder dan Ayers rock in Australië) 

Wat extreem mooi vooral bij ondergaande zon. 

Plotseling stopt Crocodile Dundee en zegt : hier staan mijn baby’s . Huu?  In de struiken staan daadwerkelijk 4 grote zwarte neushoorns bij elkaar. En wat zegt onze Croc: jullie kunnen uitstappen dan gaan we ze dichtbij bekijken. Er zit nog een riviertje tussen. 

Echt?? Gaan we dit doen?? Oké zal wel kunnen toch ?. Wij lopen achter hem aan naar de enorme beesten . We komen tot 15 m afstand als Crocodile stopt met lopen  , en ik maar fotograferen, tot dat iemand zachtjes vraagt: waar is dat riviertje tussen de Rhinos en ons dan?  Zegt ie doodleuk: ooh die is opgedroogd daar ben je net doorheen gelopen.  

Wat?? 15 m afstand en zo’n beest is met 5 seconden op volle snelheid?? Muisstil is het in de groep en iedereen loopt snel terug richting de landrover pffff!! . Toch mooie unieke foto’s gemaakt 🙋🏼!!  Avontuur wilden we, nou dat was er één.!! 

We rijden verder door dit prachtige park waar de zon langzaam achter de rotsformaties zakt. 

We stoppen bij een plek waar de bosjesmannen 15.000 jaar geleden ( ja geen schrijffout) rotstekeningen van mensen en dieren hebben gemaakt. Toen al konden ze tekeningen in kleur maken (van planten, as en urine)  als het ware geëtst staan in de harde rots. Door het droge klimaat en de overhangende rotsen zijn ze behouden. Heel bijzonder om zoiets te zien. 

Moe maar voldaan rijden we in het donker terug naar Bulawayo. 

19-4

Goed geslapen en geen slechte droom gehad over op hol geslagen rhinos 🦏😂

Vandaag gaan we de grens over terug naar Zuid Afrika. We rijden door een bergachtige streek en komen door Gwanda een mijn-stadje. Hier zijn de goudmijnen van Zimbabwe. Het geld komt duidelijk niet bij de bevolking terecht zo te zien. Eind van de ochtend naderen we de grens naar SA . Vaker zien we stukjes met landbouw , allemaal omheind met palen en stokken, om te zorgen dat loslopende koeien en ezels het gewas niet opvreten. 

We komen aan bij de grens in Beitbridge, onze paspoorten stempelen gaat vlot, maarrr, de truck over de grens krijgen is iets anders. Nu hebben ze hier een groot digitaal bord buiten staan waarop het kenteken van de auto die door de slagboom mag wordt aangegeven. William onze chauffeur heeft alle benodigde bonnetjes verzameld waarbij hij zelfs van het kastje naar de muur werd gestuurd, dat duurde meer dan een uur. Dat laatste bonnetje moet gescand worden, maar het mannetje dat dat gaat doen heeft net lunchtijd dus nog een uur erbij!!  Er lopen zeker 200 andere ambtenaren met verschillende uniformen aan rond, of hangen op een stoel in de schaduw, maar niemand anders kan dat bonnetje scannen😖😖😖. Geduld dus,  mijn sterkte punt!

Dus ruim anderhalf uur verder zijn we de Zimbabwaanse grens over. Nu de SA border nog. Daar hebben ze binnen bij customs een scanner, dus moet alle bagage uit de truck en naar binnen, op een band leggen en door de scanner. Een ongeïnteresseerde dame zit achter een beeldscherm en is blijkbaar met de buurvrouw aan het bellen ondertussen. Daarna door diverse slagbomen, waarvan de betekenis niet duidelijk is, maar wel  veel ophoud.  Totale tijd ruim 3 uur. Maar we zijn terug in het land Zuid Afrika, totaal 25 x groter dan Nederland. 

Vrij snel rijden we de stad Limpopo binnen, grote stad met moderne shopping malls . Door een bergachtig landschap met veel baobab bomen rijden we verder. Je kunt aan de bladeren van de bomen zien dat het hier herfst is. 

Om 16.30 u pas bij de Lodge, waar gelukkig een heerlijk zwembad en koud biertje wacht. We slapen in een prachtig Afrikaans huisje dat wel van alle gemakken voorzien is. 

Wifi is hier helaas heel slecht dus het versturen van dit bericht moet wachten tot morgenavond in Johannesburg. 

20-4

Vanochtend renden er wel 40 bobbejaans ( bavianen) rond over het gras voor ons huisje. Ze plunderen alle prullenbakken bij de receptie en restaurant. ‘s nachts moet je hier altijd de ramen dichthouden.  

Onze laatste dag in de overland-truck. We rijden door de provincie Limpopo, hier hebben zich vroeger veel Nederlandse boeren gevestigd. Een dorpje met de naam Driekoppies rijden we voorbij en naast het “slaghuis” van Bandelierkop halen we koffie voor onderweg.  We passeren weer de steenbokskeerkring. 

Een open  landschap afgewisseld met citrusplantages en bergachtige stukken met grote cactussen schiet aan ons voorbij.

We rijden op een snelle tolweg, waar af en toe de truck moet stoppen voor tol of op de weegbrug moet gaan staan. ( waarom is ons niet duidelijk) Op naar de grote stad Pretoria. Veel plaatsnamen eindigen op Fontein zoals Bloemfontein en Olifantsfontein. Vroeger werd een stadje gesticht rondom een waterput ( fontein zoals ze hier zeggen) Over brede drukke wegen door naar Johannesburg. Hier slapen we één nacht in een hotel. Morgen om 15.00 moeten we op het vliegveld zijn voor de vlucht naar Amsterdam, via Istanbul. Maandag thuis. 

We hebben een heel bijzondere reis gemaakt, anders dan onze fiets- of bergtour vakanties. Zo’n georganiseerde reis geeft rust want alles is geregeld en in korte tijd zie je zo veel meer dan als je het zelf moet regelen en doen. Maar je zit meerdere weken samen met je medereizigers en dan moet het wel klikken. Gelukkig was dat zo. Fantastische mensen en veel beleefd en gelachen met elkaar. Onze gids kon niet beter, wat hebben we veel geleerd over de dieren en landen waar we doorheen kwamen. William onze driver heeft ons totaal 7250 km veilig rondgereden en ik ben blij dat ik dit niet zelf had moeten rijden in een huurauto. 

We gaan naar huis met enorm veel indrukken, ervaringen en duizenden foto’s. Afrika was fantastisch. 

Alle lezers en volgers van dit reisblog, bedankt voor jullie leuke reacties en zoals altijd:

Tot een volgende 😎😎

Ton en Francis.