Deel 6 Bohol dwars oversteken

29-1  Anda Beach naar Carmen  71 km.

We sliepen vannacht in het old Castle hotel.

De kamer was oké maar we hadden aangegeven om vanochtend om 7.00 te ontbijten. We lopen voor 7.00 uur de trap af en het is erg stil, Ik druk op de nachtbel en er verschijnt een zeer onverschillige kerel die alleen zegt, ontbijt is er voorlopig niet, dus je kunt je geld terugkrijgen. Lekker begin van de dag zeg.... Wij kiezen voor het laatste, geld terug en fietsen het straat uit naar het centrum van het dorp. De bakker is allang open en heeft verse broodjes, sap etc.  We zijn zo klaar en kunnen aan de zware etappe van vandaag beginnen. Maar eerst nog een stuk langs de mooie kustweg.

Na ongeveer 10 km  gaan we het binnenland in hebben we al een paar klimmen van 10 en 11 %,  pittig hoor, dat wordt dus lopen. 9-10% gaat nog net met bagage als het niet te lang is, maar 11% en meer maakt echt het verschil.

Het is wel een prachtige route door grote stille bossen en later door dorpjes waar ze echt staan te kijken van wat komt daar nou aan?  Hier komt geen toerist en dat maakt reizen op deze manier zo bijzonder. Ze zwaaien en groeten allemaal. Als je stopt in een dorpje komen ze belangstellend om je heen staan. Vriendelijke filipino,s die leven van het land en de zee. Na 35 km komt een lange klim, we zijn net boven en het gaat stortregenen. In lauwe regen fietsen is niet erg, je frist wat op, maar dit gaat te hard en we vinden gauw een afdak. 20 minuten, niet meer en de weg begint al te dampen, Dan maar weer door! Links en rechts meren en natte rijstvelden.

In de dorpjes zien we grote kleden op de weg liggen waarop een soort zeewier gedroogd wordt in de zon. Trouwens alles leggen ze langs de weg om te drogen, graan, mais, kokosnoten, houten bamboelatten etc. De weg is mooi vlak en voor je deur, dus waarom niet gebruiken?. De brommertjes slalommen er wel omheen.

 In Pilar stoppen we voor een koude cola, tegenover ons is een school voor technische beroepen. Hier wordt met strakke hand lesgegeven, zelfs marcheren met nep- geweren op de schouder is onderdeel van het onderwijs blijkbaar. 

Het is overal zeer groen, maar ja het regent ook geregeld in het hogere middenplateau van dit grote eiland. Wel zie je  groepen jongens bij elkaar hangen in de grotere plaatsen, ze gaan niet meer naar school en hebben geen werk. Ze hangen onder een afdak of cafeetje en daar staat dan een enorme geluidsbox naast met hele harde housemuziek. Wij fietsen er langs en zijn zo weer weg, maar je zult er maar naast of tegenover wonen. in Siërra Bullones is een aardig dorpsplein met ( dat zie je wel vaker)  een groot gebouw  met in het midden een groot afdak. Rondom onder de rand van het gebouw zijn de permanente winkeltjes, maar in het midden onder het grote dak is markt. Wel zo efficiënt. Alles in de schaduw en alles compact bij elkaar. Net voor Carmen was een opstootje, een militaire Jeep moest uitwijken en reed een winkeltje compleet omver. We konden niet zien of er slachtoffers waren. Misschien al afgevoerd.

De straten lopen er rondom heen zodat aanvoer van alle kanten kan komen. We komen omstreeks 14.00 uur weer bij de 7eleven aan in Carmen. Heerlijk koel binnen en gezonde boodschapjes te krijgen.  Hier waren we een week geleden ook, en we slapen weer in Villa Carmen vannacht. Bekend terrein. 
Na het douchen en opfrissen treffen we met een biertje in de hand een andere Awol-fietser. Sander uit Brabant is alleen en moet de hele route binnen 3 weken afronden ( meer vakantie heeft ie niet) . Hij twijfelt welk eiland hij zal overslaan. Mogelijk wordt dat aan het eind het eiland Siquijor . Maar toen wij hem vertelden dat naar Camiquin 3 uur heen en 3 uur terug met de boot is en dat het ook weer niet zo,n bijzonder eiland is ontstond de mogelijkheid om eventueel die over te slaan. Het scheelt dan 2 dagen en je kunt op Bohol je hele rit in één afmaken. Later op de avond bedankte hij voor de tip en vertelde dat hij, dat hij dat ging doen. We houden contact via Whats app en zien hem mogelijk weer eens terug. 
 
30-1 Naar Loboc.

Het is niet zo’n zware dag als gisteren maar wel met een paar aangekondigde hoogtepunten. Na 3,5 km nemen we de afslag naar het uitzichtpunt over de Chocolate Hills. We laten de fietsen bij de bewaking en lopen de ronde helling op. Bovenop een restaurant en ... je raad het al... bussen vol met Chinezen. Sinds het virus bekend is dragen ze echt allemaal mondkapjes. Zelfs de trappen op omhoog blijven ze op hun smartphone kijken, het is een wonder dat ze niet op hun .... gaan. De heuvels blijken van een soort koraal gesteente te zijn een erfenis van miljoenen jaren geleden, toen dit eiland nog onder de zeespiegel lag . Het uitzicht is mooi en in de herfst kleurt de moslaag helemaal bruin. Daar heeft dit fenomeen zijn naam aan te danken.

   Vergroten!

Weer 15 km verder komen we bij een klein reservaat waar de  tarsiërs leven. Tarsiërs zijn de kleinste primaten ( aap-achtingen, waar wij allemaal ook toe behoren) ter wereld. We betalen wat toegang en lopen door smalle paadjes tussen de bamboebossen door. Hier en daar staat een gids die ons wijst waar ze zich schuil houden. Het zijn zeer kleine beestjes ( ter grote van een flinke muis zo,n 15 cm ) , met ogen die groter zijn dan hun hersenen. Ik had veel geluk en kon een paar mooie foto,s maken met de telelens. 
 

Ons hotel ( Stefanie,s Grace Paradise hotel) ligt met de achterkant aan de Loboc Rivier.Wat een mooie plek. De rivier is zo schoon dat je vanuit het terras zo een duik kunt nemen. ( toch voor de zekerheid maar goed douchen na afloop 😜) . Francis heeft geregeld dat we ‘s avonds een firefly excursie konden maken met een bootje dat voor het hotel stopt. Samen met een groepje Fransen gaan we om 19.00 de rivier af. Buiten het dorp stopt ie in het donker bij een grote boom. Wat een prachtig gezicht. Duizenden vuurvliegjes zwermen om een speciale soort boom heen en geven allemaal tegelijk licht. Het gaat aan en uit. Het lijkt wel een reuze kerstboom. Wat een bijzonder natuurverschijnsel. De bootsman vertelde dat dit de hele nacht doorgaat van 7.00 tot 5.00 ochtends. Altijd.... verderop zien we nog meer van deze bijzonder verlichte bomen. 

31-1  naar het eiland Siquijor.

We hebben besloten om wat van de volgorde van ons routeboek af te wijken. We staan vroeg op ( fijnste moment van de dag qua temperatuur) slaan het ontbijt in het hotel over en fietsen 1 km terug naar de stad, naast de brug over de Loboc zit de 7eleven en die heeft om 6.30 uur al koffie, warme tosti’s en yoghurt . We fietsen over de grote weg door naar de kustweg en slaan af naar de haven van Tagbilaran. 1,5 uur en 25 km later zijn bij de seaport.
 

Hier kopen we een rechtstreekse ticket voor de boot van 10.20 uur naar Larena op het eiland Siquijor.( We gaan namelijk eerst dit eiland bekijken en gaan dan later door volgens het routeboek naar het eiland Negros, scheelt een overtocht en wat heen en weer fietsen) .  De kaartjes kopen gaat weer vlot. We hebben nog wat tijd over zelfs. De stad Tagbilaran ziet er niet aanlokkelijk uit, veel verkeer en grote roetdampen boven de straten. Dus dan maar koffie in de koele terminalhal. Om 10.00 uur kunnen we inschepen, de fietsen gaan mee de loopplank op naar binnen. Ik wil ze in een hoek binnen laten staan, maar een eigenwijze matroos ( company rules) stond er op dat ze door een klein deurtje tocht op het voordek moeten staan.  Na wat gepruts is dat toch gelukt, en we kunnen naar onze zitplaats.  Op tijd gaat de snelle boot weg. De boot zit behoorlijk vol. Er gaan veel toeristen naar Siquijor. Wat opvalt is dat er veel westerse jonge stellen met een baby in een draagdoek op reis zijn. De hele dag zo,n klein kindje in deze hitte lijkt me niet gezond. Maar ja je bent jong en je wilt wat van de wereld zien hè...

We fietsen van Larena naar het stadje Siquijor en door naar San Juan. Iets verder ligt op een klif het luxe “Kawayan holiday resort”. Om er te komen, verlaten we de hoofdweg en komen op een vreselijk hobbelpad uit met ook nog een venijnig klimmetje, dat we lopend op moeten, zo’n slecht is het pad. Maar we gaan onszelf een paar dagen verwennen. Zwembad met uitzicht op zee, een eigen huisje met wat privacy en een goed boek op de Ereader. We gaan hier ook snorkelen en een Scuba introductie duik nemen,  daarover later meer.