Deel 7 Siquijor en de oversteek naar het eiland Negros.

1-2  rustdag.

Tsja wat moet je hierover schrijven, allemaal heel saaie dingen beleefd. Met een snokelset en flippers voor aan je voeten lopen we de lange trap van de klif af naar een privé strandje. Heerlijk kristalhelder water. Wat kun je hier ver kijken. De onderwaterwereld is prachtig, mooie gekleurde vissen zwemmen in diepere geulen en koraal is  in allerlei kleuren en bijzondere figuren. We vinden het zo mooi dat we smiddags nog een keer de zee in gaan. 

02-02-2020  een fietsroute door het binnenland van Siquijor 

Op deze bijzondere datum, gaan we vandaag zonder bagage, het fiets toch net weer even wat makkelijker. We verlaten in de ochtend het resort en volgen het kronkelpaadje naar de grote weg. Aan het water ligt een klein dorp en hier is het op zondagochtend wasdag.  Rondom de waterput ( ze hebben hier een watertekort) zit het halve dorp en wast en wast en wast....

 Bij de grote weg aangekomen moeten we meteen stijgen. Na een afslag wordt het echt serieus werk. We krijgen een behoorlijke klim over 13 km met percentage,s tussen de 3 en 9%( vaker 6-8) voor de kiezen. Onderweg prachtige uitzichten over het binnenland. Groene bergen en valleien, maar ook achter ons de zee .

Enkele km voor de top wordt de weg echt slecht. Ze gaan dit blijkbaar verbeteren want de laatste 2 km voor de top zijn volledig onverhard en zijn grote graafmachines bezig om een brede strook door het bos aan te leggen, waarop een brede betonweg wordt aangelegd.  In een leuk klein dorpje hebben ze de vooruitgang maar te pikken. Een grote rij enorme kokospalmen zijn inmiddels gekapt en het dorpje ligt nu in de brandende zon. Weg schaduw... 

Op de top op ruim 400 m boven zeeniveau ligt het dorp San Antonia. Het stelt niet veel voor maar op een mooie plek staat een huis te koop. Het lijkt me wel wat, ( met een beetje fantasie kun je er zo intrekken)  Voor zo,n 30.000 peso’s  (€500,=) heb je wel een groot vrijstaand huis met behoorlijke tuin, het is van een “Magic Healer” geweest, mogelijk is er nog een spookje achtergebleven.   Toch even over nadenken. Misschien een B&B beginnen en dan in beeld komen bij de televisie serie “ Ik Vertrek” .😜.

In veel stadjes en dorpen hier op de Filipijnen zien we langs de weg elektrameters op paaltjes gemonteerd, een gebrekkig snoertje loopt vanaf daar naar een huisje.
Op bepaalde tijden komt een “ electric reader”, staat op z,n T shirt, ( meteropnemer) langs en geeft een bonnetje af in de huisjes. Als het bedrag dat daarop staat niet voor een bepaalde datum wordt betaald, gaat letterlijk gewoon het licht uit.

In veel plaatsen zie je een “ Pawnshop”, een zogenaamd pandjeshuis, waar een paar loketjes inzitten. Mensen met te weinig geld gaan hier hun ( waardevolle) goederen voor een tijdje verpanden. Ze moeten er later altijd meer voor terugbetalen dan dat ze geleend hebben. Ook een manier om geld te krijgen als er te weinig dagen in de maand zitten, of je inkomen er plotseling niet meer is. Opzegtermijnen bij een werkgever kennen ze hier niet, laat staan WW of bijstand.

We duiken de steile  afdaling af ( hele stukken ruim 10% en we zijn blij met hele goede remmen).  en staan binnen een kwartier onderaan de berg bij het stadje Siquijor. Bij de Jolibee ( familie van de gele M) is het koel binnen en hebben ze heerlijk fris drinken. Een mannetje met een geestelijke beperking zegt tegen Francis dat hij buiten bij onze fietsen blijft zitten om er op te passen, ach naar zulke mensen wordt hier niet veel omgekeken en natuurlijk krijgt ie wat voor de oppas.  ( kan die ook naar binnen bij de Jolibee om iets te eten 😁).  Als we buiten komen begint het wat te regenen en boven het binnenland wordt de bewolking dichter. We wilden via een ander binnenweg ( ook weer klimmen en dalen) terug maar dat wordt riskant met natte wegen en dan afdalen onder de bomen. Veel betonwegen onder de bomen zijn groen uitgeslagen en worden hier dan spekglad. We besluiten de route door het binnenland naar San Juan te nemen. Ook mooi en het wordt droger..

Het lijkt wel afgesproken werk want naast ons terrasje in San Juan voor een koude cola is het ook hier wasdag. Maar nu met een enorme stapel lakens van een hotel er bij.. Jaja dat is nog eens wat anders dan een automaat van Miele of AEG zie ik Francis denken. Hard werken hier..

 San Juan is een levendig dorpje langs de kust. Veel toeristen, restaurantjes en resorts. Wel gezellig maar zoals altijd in Azië ook hier loopt de drukke verkeersweg dwars door het dorp en iedereen schikt zich naar de vervuiling/ stank en geluidsoverlast. ( toch een rondweg in de toekomst?)

  Wat doe je op zondagmiddag?

3-2  We gunnen ons nog een laatste rustdag in het mooie resort, ( het scuba duiken is er vandaag toch niet van gekomen) voordat we morgen het eiland ronden en naar de haven van Siquijor gaan voor de oversteek naar Negros. Vandaag dus wat luieren, wat schrijven, mailen en appen.  Een frisse duik in het zwembad en lekker eten buiten met een ondergaande zon.  De was terug van de landry service en de tassen weer inpakken. 
 

4-2. Aan de bak!!  Vandaag via de kustweg ronden we het eiland naar de haven, 57 km .

We ontbijten vroeg en direct na 7.00 verlaten we het resort. Het is nog lekker buiten en dat is fijn als je na 2,5 km al aan de 1e klim begint. We moeten een heuvelrug over naar het kustplaatsje Lazi. Toch weer klimmen tot 200 m hoogte, maar op een goede weg. Lazi rijden we door en willen stoppen in San Maria. Mooie vergezichten over de kustweg en de zee.

Een leuk marktpleintje met oude bomen geven wat schaduw, Bij verschillende winkeltjes haal je wat je nodig hebt en zoekt een schaduwplek op. Een rustig leven hebben de filipinos hier.

Toch is het wat schijn dat bedriegt. Achterin een markthalletje zitten wat mensen achter een toonbanken met daarop een handjevol kleine visjes, waarschijnlijk s,avonds gevangen en die moeten toch nog verkocht worden om wat inkomsten te hebben. Lang wachten op een klantje en morgen maar weer hetzelfde...... We gaan verder en ronden de kop van het eiland en gaan opweg naar Larena. Zoals reeds genoemd is hier op dit deel van het eiland een watertekort. Overal staan verkooppunten van zwarte jerrycans met water. ( een tankwagentje rijd geregeld voorbij om ze te vullen)

Met wat schroom denk ik dan terug aan het resort waar we vanochtend vertrokken met het heerlijke zwembad.☹️🙈, ook dat is zoet water. 
Larena heeft een grotere supermarkt en die heeft weer gezonde boodschappen. We willen de boot naar Dumaquete op het eiland Negros van 13.30 uit het stadje Siquijor halen, dus we hebben nog 10 km te gaan. Het loopt tegen 11.45 uur en dan komt het warmste moment van de dag. Met wat rijwind is het te doen en om 12.30 uur kan het feest van het formuliertjes kopen bij de haven weer beginnen. Nieuw is hier dat je voor de porters van de haven ook moet betalen. Ze brengen je fiets aan boord en doen dat inderdaad heel voorzichtig. Toch zelf maar op slot gezet en met de spin vastgebonden aan de reling, want het wordt een hobbelig tochtje van gelukkig maar 1 uurtje op zee.  Lekker binnen bij de airco koelen we wat af.  Het uitladen is zo geregeld en we staan op Negros. Bij de uitgang worden we voor het eerst deze vakantie gecontroleerd of we koorts of temperatuurs verhoging hebben ( de Corona angst loopt op) Een dame houdt een digitale thermometer op ons voorhoofd gericht.  Gelukkig we zijn prima in orde en mogen zo doorlopen, ( o ja.. nog wel even met de voetjes door een ontsmettingsbak)

 Dumaquete is een levendige stad met een leuke sfeer, hier gebeurd wat!  300 meter de kustweg af, staat aan de bouelvard met uitzicht op zee “ the Bricks Hotel”,  een eigentijds industrieel ogend hotel met beton en gebruikt hout etc. Maar keurig ingericht van binnen

. Na het douchen lopen we wat langs de Boulevard, de Spaanse nonnen kwamen hier al in 1904 en hebben scholen en ziekenhuizen gesticht. Blijkbaar hebben ze dat goed gedaan want een standbeeld is er voor ze opgericht.

 Voor de deur van ons hotel worden allemaal tafeltjes neergezet en wordt er straks barbecue en diverse eten verkocht bij stalletjes. Even leek het ons wel leuk om daar dan te gaan eten. Maar als we naar de drukte op de hoofdweg kijken die daar pal voor langs loopt en de dieselwalmen die over de tafeltjes gaan lijkt dat toch minder gezond.  Binnen in een restaurant is beter!,

morgen onze eerste rit op het grote eiland Negros.