03 van SA naar Namibië

6 april 2024 - Zutphen, Nederland

het heeft lang geduurd voor dit lange verhaal er was, maar geen of heel slechte wifi was de oorzaak.

31-3

We zouden vandaag een mooie rondrit maken langs de Kaap. We zouden dan tot aan Kaap de goede Hoop komen en van mooie uitzichten genieten, maar het liep vandaag anders. ‘s nachts allebei hevige diarree. Dus dat werd een 1e paasdagje sightseeing badkamer helaas. Een klein meevaller is dan wel weer, dat je zelfs hier in Kaapstad, live de Ronde van Vlaanderen voor wielrenners op de TV hebt.

In de loop van de dag nog plaatselijke ( sterkere) medicijnen gehaald bij een pharmacy en we waren ‘s avonds al weer zover opgeknapt dat we mee konden naar restaurant Marcos. Leuke eettent met echte Afrikaanse live muziek.

1-4 Eerste reisdag met de overland-truck naar Springbok.

Vroeg op en voor 7 uur al aan het ontbijt. Blijkt dat er nog meer medereizigers met diarree te kampen hebben. Maar om 7.30 uur rijden we toch allemaal Kaapstad uit.

In de overland-truck is plaats voor 20 personen, ons gezelschap bestaat uit 10 deelnemers, dus we kunnen allemaal zeer ruim zitten. Ruim 500 km vandaag voor de boeg, over gelukkig goede asfaltwegen. Eerst wat boodschappen en veel water inslaan. Weer veel Nederlandse kenmerken en namen. Jan van Riebeek is nog een grootheid hier en op straatnaambordjes en monumenten kom je zijn naam nog tegen. Nog een laatste stop buiten Kaapstad aan het strand en we zien de Tafelberg in de nevel boven de grote stad uitsteken. Dan rijden we langs grote donkere dorre grasvlaktes die ze hier zwartvlei noemen. Na zo,n 150 km laten we het vlakke land achter ons en gaan de bergen in richting de grens met Namibië. Grote plantages met druiven, citrusvruchten en de beroemde rooibos thee struiken zien we aan ons voorbij gaan.

We maken een stop in Bitterfontein. Bij een Vulstasie?

( een gezegde hier is: Bitterfontein met zijn omdraaitrein) Hier werd veel graniet gedolven en per spoor vervoert naar Kaapstad en door naar de grote schepen in de havens. Norman ,onze aardige reisleider, woont hier en laat wat boodschappen achter voor zijn gepensioneerde ouders. We horen dat de staat Zuid-Afrika geen uitkering geeft voor mensen die niet werken. Alleen gepensioneerden krijgen een AOW van 2000 Rand per maand. ( €100,—) Jongeren zonder werk zijn dus wel genoodzaakt om te stelen of illegaal aan geld te komen. ( af en toe is er seizoenarbeid, maar vaak niet een inkomen gedurende het hele jaar.) De grote townships bij de grote steden zitten vol met werkelozen. De keerzijde is dat bijna alle huizen rondom een hoog hek of muur hebben, om inbraak te voorkomen.

Aan het eind van de middag komen we aan in Springfontein een oud mijnwerkersstadje, waar de Engelsen hier vroeger begonnen met koper uit de grond te halen. We slapen in het leuke landelijke Okiep country hotel.

Lekker eten en vroeg naar bed, want de regel bij deze reis is vroeg beginnen, zodat je voor de hitte van de middag al het grootste deel gedaan hebt.

2-4 Naar Fish River Canyon Namibië

Om 6.45 uur aan het ontbijt en daarna een rondleiding van de hoteleigenaar door het museum van de kopermijn dat direct naast het hotel is gelegen. Rest alleen nog een schoorsteen en een stoom-pomphuis, die de Engelsen hier in 1880 gebouwd hebben. Achter in het hotel een verzameling oude foto,s die wijzen op het feit dat het toen ging om de grootste kopermijn ter wereld. Alle erts ging naar de schepen voor de kust. Zuid Afrika was en is nog steeds een van de grootste leveranciers van grondstoffen. ( diamanten, goud, uranium etc)

We vertrekken richting de grens met Namibië. En daar begint net als bij alle grensovergangen in de wereld ( behalve chengenlanden) het gedonder met douane mannetjes en formulieren met onzinnige vragen die je moet invullen. Dus ook hier in de rij om eerst ZA uit te komen , langs de politie met z,n allen voor een leuk stempeltje en daarna een stukje niemandsland . Bij de grens met Namibië gaan weer de paspoorten door een gleufje en een dametje die net met haar haren boven het blad van de balie uitkomt doet heel interessant en krabbelt en stempelt er wat af.

Als je denkt dat je dan verder kunt , vergeet het maar. De hele truck moet doorzocht worden en door een loods rijden. ( ze zeggen dat daar een Namibiese scanner in stond 😃😃) . Ja hoor het sein veilig wordt gegeven en we rijden weer. Dit gaan we de komende weken nog een keer of 4 meemaken. We gaan nog even door op de ingeslagen asfaltweg en passeren een gebied langs de oranje-rivier waar rozijnen worden verbouwd. Kleine struiken waar de druiven in trosjes aan groeien en daarna tot rozijnen worden verwerkt. Dit is seizoenarbeid en in sept/ okt slapen hier 8- 10.000 plukkers in kleine rieten krotjes zonder voorzieningen , stroom en water, die voor een laag loon hier moeten plukken.

We verlaten de asfaltweg en komen op de grote zandwegen die door het steeds maar drogere en kalere woestijngebied van Nam. gaan. Namibië is 20 x zo groot als Nederland met maar 3 miljoen inwoners. 70 procent is de grote Namib-woestijn.

We zijn bijna bij het uitkijkpunt om in de grote kloof van de Fish-river canyon ( na de grand Canyon in Amerika, de grootste ter wereld ) te kijken als William ( onze truck chauffeur) op de rem trapt. Voor ons is de weg veranderd in drijfzand. Hij durft het met deze zware truck niet aan om er door te rijden. Balen, maar helaas omdraaien en eerst naar onze Lodge voor de nacht. Morgen heel vroeg een bezoek aan de canyon via een andere weg. Hopen dat dat wel lukt.

Helaas is hier geen goede wifi ( te zwak ) dus versturen van dit verhaal moet een dagje ( uiteindelijk pas op 6-4 ivm grote internet problemen in west Afrika. ) wachten.

3-4

Om 5.30 u op voor het begin van een drukke dag. Ontbijt in een pakket mee voor onderweg en om 6.00 uur rijden we. Via een andere weg komen we dan toch bij de fish river canyon. Woorden schieten te kort , kijk zelf maar naar onderstaande foto’s.

Toch moeten we weer verder en verlaten deze geweldige plek. We zien onze eerste giraffen en zebra’s. Alvast een opwarmertje voor wat nog komen gaat.

We rijden door naar Keetmanshoop. Dit is een op 1 na grootste plaats van zuid Namibië en een behoorlijk drukke plaats. Gesticht door de Duitser Keetmann in de 19e eeuw . Hier is het tijd voor inkopen en lunch . Omdat het nog niet helemaal rustig is in mijn darmen stap ik met Bix ( een andere reisgenoot ) en zijn vrouw Karin nog een grote Pharmacy binnen voor nog een sterker middel. We krijgen per persoon vier gelletjes. We slaan er in de winkel direct één naar binnen, zo die zit! Met onze vraag of dit snel help , krijgen we met een grote grijns als antwoord, voor dat je de winkel uit bent is het over 😜😜😜 let’s hope so.

We rijden vandaag naar Sesriem en dat zijn nog 400 km over een rechte weg door een woestijn achting landschap. Tijd voor wat bijslapen in de truck.. althans dat dacht ik…. Een enorme klap geeft aan dat we een klapband achter hebben. Gelukkig heeft de truck dubbele wielen achter en is het de buitenste band. Hier in Afrika worden oude hele banden waarvan het loopvlak versleten is, voorzien van een nieuw loopvlak dat er op gelijmd wordt. . ( in Europa allang verboden) Deze was er dus afgeknald en lag op de weg. De band zelf was volledig kapot. Met elkaar hebben we een enorme nieuwe/oude reserve band erop gelegd en weer door.

Ach ja, een avontuurlijke reis is en blijft het. We komen hierdoor pas om 21.00 uur in de Hammerstein Lodge. Toch nog een warme maaltijd kunnen krijgen en erg moe vallen we in bed.

4-4 naar Sesriem en de zandduinen.

Slecht geslapen allebei, die diarree is heel hardnekkig en we vragen ons af of het niet verstandig is om naar een dokter te gaan voor antibiotica. Maar eens met Norman bespreken of dat zo spoedig mogelijk ergens kan.
Om de hitte voor te zijn toch weer vroeg op pad en een uurtje rijden naar Dune 45 in het Sossusvlei national Parc , dat bekend is om de prachtige kleuren van de grote zandduinen. De enorm rood gekleurde zandduin is 175 m hoog en kun je beklimmen voor een geweldig uitzicht over de overige duinen. Wauw wat een uitzicht op alle denkbare kleuren zand en rots bij de opkomende zon . Wat een super mooi schouwspel. Omhoog de duin op is 3 passen omhoog en 2 terug, zo los is dit fijne zand. Afdalen gaat heel snel, 😀😀.

Door daar de “deadvlei “, dit is een versteend bos van boomstammen die in een vallei tussen de duinen ligt. De grond is witte rots/zout en 900 jaar geleden is dit door uitdroging en klimaatverandering ontstaan. Door de droogte zijn de overgebleven stammen versteend en zijn een bijzonder om te zien in deze gele woestijn.

Wat een prachtig gebied . Om 16.30 uur terug in de Lodge en voor het eerst in deze vakantie een duik in het zwembad en we
eten van het buffet vanavond. Ook hier helaas geen wifi

5-4 naar Swakopmund.
We ontbijten om 7 uur en om 7.30 uur rijden we de poort van de Lodge uit in een strak blauwe lucht. Dat gaat heet worden vandaag, maar we eindigen aan de kust, waar het koeler is.
Eerst nog een 5 tal medereizigers ophalen bij een luchtballon centrum, die waren vanochtend al om 5 uur vertrokken voor een luchtballon vaart over de rode zandduinen bij zonsopkomst. Maar… het opstijgen werd afgebroken wegens te veel wind. Helaas geen vlucht voor hun en geld terug. Met het complete gezelschap door naar Solitaire voor een stop met Duitse apfelstrudel. . Veel springbokken onderweg en een leuke giraffe-familie, waarvan de kleinste op de foto maar 1 maand oud is.

Daarna verder in een steeds kaler en droger wordend landschap dat soms een maanlandschap lijkt.
We komen omstreeks 15.00 aan in Walvisbaai. Een behoorlijk grote plaats aan de kust. In de baai zijn flamingo’s te zien.

Daarna nog een 25 km door naar Swakopmund de op 1 na grootste stad van Namibië. Veel Duitse invloeden zie je hier met zelfs vakwerkhuizen. Norman heeft geregeld dat we hier naar de kliniek kunnen om een arts te spreken. Heel fijn. We komen met 5 personen aan in de kliniek ( 4 met aanhoudende diarree en 1 dame met een te hoge hartslag) Nou ze gaan hier zeer modern en grondig aan het werk. Allemaal krijgen we een ziekenhuis bed toegewezen, wachten op de zuster Allereerst weer de papierwinkel, dan hartslag, bloeddruk en zuurstof in het bloed wordt opgemeten. Wachten op de dokter. Die vertelt dat we alle vier voedselvergiftiging hebben en de bacterie met een kuur van Max 20 dagen zal worden bestreden, ook mogen we zelf weten of we nog een antibiotica kuur er bij willen inclusief een maagbeschermer, ORS en iets tegen kramp. Oké doe alles dan maar x vier. Dit hele kliniek feestje duurde van 5 tot 8 ‘s avonds, net voor 8 uur kunnen we alle pillen etc nog bij de pharmacie halen voor €35,00 pp en zijn dan kompleet klaar voor de bacterie-strijd.

om 9.00 uur naar het Italiaans restaurant, een lekkere pizza en een goed glas bier .
een geweldig goede gospelgroep komt ons nog toezingen en zingt prachtig het lied van de Lion King . Het blijkt dat het werkeloze jongeren en werkstudenten zijn. Prachtige afsluiting van de dag.

6-4

Bij het ontbijt horen we dat de wifi vanaf nu optimaal werkt hier, dus eindelijk dit blog de deur uit. Maar eerst gaan we een boottocht maken voor de kust van Swakopmund. Op een grote catamaran met zo,n 30 mensen aan boord varen we uit en gaan eerst langs een zandbank die werkelijk vol ligt met duizenden pelsrobben. Wat een geschreeuw en beweging.

We hoopten op veel springende dolfijnen, maar sommigen hebben heel kort een flits van een dolfijn waargenomen, helaas geen foto’s. Voor walvissen is het in april geen goed jaargetijde. Onderweg krijgen we bezoek aan boord van meerdere brutale pelikanen , die donders goed weten dat de bootsman visjes heeft zitten in een blauwe koelbox. Dus zo gauw hij hiermee op dek staat is het raak.