08 per trekkingfiets door Andalusië

19-4  Coripe naar Arcos de la Frontera.

Heerlijk geslapen bij de stationschef in Coripe. Hij was zelf s’avonds naar huis gegaan, dus behoudens een Amerikaans stel in een andere kamer, waren we alleen in het stationnetje.  Het was muisstil tot dat om 6.30 uur de enigste haan van de hele vallei het op zijn heupen kreeg en de snavel los moest doen. Maar oké dat zijn buitengeluiden…..

De stationschef is een prima kerel. Om 9.00 uur had hij een Spaans ontbijtje gereed met een goede koffie.  De fietsen werden uit het invalidentoilet aan de overzijde ( wordt  blijkbaar nooit gebruikt, dus nu fietsenstalling) gehaald en wij konden verder. Voordeel is, we zitten direct op de route die loopt voor de deur van ons stationnetje langs. Nog 17 km te gaan over deze prachtige route van de Via Verde.  Onderweg zien we weer roofvogels cirkelen om een rotspunt. Het zijn vale gieren.  Deze enorme vogels leven in groepen en hebben een spanwijdte van wel 2,80 meter. Ze zoeken naar aas en kadavers op de grond. Met mijn telelens kon ik ze dichterbij halen, maar niet zo scherp als ik zou willen helaas. 

Totaal hebben we 30 tunnels en 4 grote viaducten gehad over een afstand van 37,5 km . Best wel veel en je kunt je voorstellen dat dit een kostbaar spoorlijntje is geweest om aan te leggen. De langste was wel 500 m maar het licht gaat op een sensor aan als je binnenrijdt 😃

We komen in Puerto Serrano aan en hier eindigt de via Verde.  Tijd voor café solo in het mooie witte stadje. Als we wat boodschappen voor onderweg gehaald hebben bij de Dia rijden we de stad weer uit en krijgen we een sterke tegenwind en dat blijft zo vandaag. Onderweg komen we tot aan onze eindbestemming in Arcos de la Frontera niets meer tegen.  Het landschap veranderd snel. Reden we s ‘ochtends nog in een nationaal park tussen de bergen en rotsen, nu zitten we tussen de landbouwgebieden en zien de eerste druiventeelt voor de beroemde sherry’s. 

Vlak voor Arcos krijgen we nog een gemene klim voor de kiezen, maar daarna is het opschakelen naar een grote versnelling en afdalen.  In Arcos kiezen we voor hotel El Lago. Aan de rand van de stad en toch weinig verkeerslawaai. Prima plek. 

20-4 Arcos de la Frontera 

We maken vandaag een stadswandeling door en om Arcos. Vroeger was het heel veilig om je burcht/kasteel op een zo hoog en zo steil mogelijke rots te bouwen. Nou dat hebben ze hier zeker gedaan. De rots ligt meer dan 100 meter boven het omliggende landschap. Wat is het hier steil zeg. Bijna alle straatjes naar en in het oude centrum zijn zeker 25  graden of nog steiler. We beklimmen trapjes en stijgen door smalle straatjes tussen de huizen door naar boven en komen uiteindelijk op een pleintje bij het kasteel en de dom uit.

Wat blijkt, dat pleintje staat vol met auto,s.( met meestal een deuk).  In Arcos is het dus mogelijk om met je auto door straatjes van 1.60 breed toch naar boven te rijden en ergens anders door een nauw steegje weer naar beneden. In Nederland is dit niet voor te stellen. 

Op het uitzichtbalkon bij de steile rotswand staat een mannetje met meerdere roofvogels aan de ketting in een kraampje. ( helaas dat mag dus in Spanje) Niet om ze te laten vliegen, maar om ze op een handschoen bij een toerist op de arm te zetten, zodat er voor geld een foto gemaakt kan worden. Prachtige beesten, maar zo jammer dat die niet meer hun vrijheid hebben. 

Wel weer een mooi uitzicht vanaf een mirador op de omliggende landschappen. Die oude Spanjaarden wisten wel waar ze hun optrekje vroeger moesten bouwen 😃. We lunchen in een leuk straatje en genieten van het mooie weer.

Morgen naar Jerez de la Frontera.