10 per trekkingfiets door Andalusië

23 april

Redelijk geslapen ( in een oude binnenstad is toch altijd wat lawaai op straat) Maar het ontbijt was prima met bacon and scrambled eggs 🍳.  We gaan op pad en hebben nu geen route van de Europafietsers, maar moeten een fietsroute vinden van Jerez naar Lebrija ( een Spanjaard zegt Le-bri-ga) Nu moet dat niet moeilijk zijn en blijkt in het begin ook niet het geval. Binnen een halfuurtje en veel rotondes verder zijn we aan de rand van de grote stad en fietsen de druivenvelden binnen.

Wat rustig en weids is het hier. Na een 17-18 km komen we op een splitsing .  Rechtdoor is ( volgens ons en Google maps) naar Lebrija en naar rechts buigt de asfaltweg af .  Francis zegt:  kom we gaan rechtdoor de gravelweg op, ik hou wel van een beetje avontuur…….. enkele kilometers gaat het prima en we schieten mooi op over deze gravelweg. Maar….. dan wordt de ondergrond natter en binnen de kortste keren zitten we in die gele klo… Spaanse Klei ☹️😡 . ( ik hou wel van wat avontuur hoor ik haar nog zeggen)

Echt hè …..dat hebben wij dus weer voor de 2e keer deze vakantie!!!  Als we naar voren kijken lijkt het maar een klein stukje te zijn tot een bocht. Dus toch maar door dan?  Oké doen we, na de bocht, wat denk je … dezelfde gele rotzooi.  Uiteindelijk met veel duwen en ploeteren en zoveel mogelijk over de grasrand lopen ( fietsen ging al lang niet meer) komen we aan de rand van een groot weiland en zien enkele honderden meters verder de spoorbaan ( en Google maps zegt dat daar een breed pad langs ligt) . Terug is ook geen optie, dus dan maar duwen aan die baggerfietsen door dit zeer zompige weiland. Eindelijk staan we weer op een redelijk gravelpad. Het duurt een tijd voor je de zware klei tussen de spatborden en de wielen uit hebt ( ze draaien gewoon niet meer). Uiteindelijk hebben we de wielen weer enigszins draaibaar, maar staan wel allebei op plateauzolen van de klei. Het maakt ook niet meer uit, trappen maar en weer door….. nog een kilometer op 4-5 en we moeten dan bij de stad zijn. We raadplegen Google maps en die zegt. Ja, pad langs spoorlijn volgen, tunneltje door en langs een  haciënda naar de weg. Hopelijk komt er geen gele klei meer.  Het gaat redelijk goed en de wielen blijven draaien, maar we moeten nog een hindernis nemen .Het pad onder het spoor is met betonblokken afgesloten. Fietsen en bagage eroverheen tillen en langs een haciënda. Toegangsweg naar de haciënda afgesloten( nog een keer alles over een hek tillen) naar een betere weg..  Wat een ritje van 2,5 tot 3 uur zou zijn vandaag, wordt dus een serieuze werkdag.  We rijden Lebrija binnen en vinden direct bij een rondweg een wasstraat.  Dus toch maar weer wat euro’s in de automaat en met de hogedruk spuit gaat alle Spaanse klei door de put.. 😃 Bedankt voor het avontuur schatje.  Oh ja, als we de asfaltweg waren blijven volgens was het maar 5 km om geweest 🙈🙈🙈

In hotel Lebrija krijgen we een kamer voor één nacht en we springen onder de douche om de laatste Spaanse klei van handen en benen ook door deze put te spoelen. Tijd voor wat eten en een Cerveza aan de overkant  Heerlijk gebakken kip met diverse groenten en taco’s.  Echter het blijkt maar voor 1 persoon te zijn. Wat is dit toch vandaag?  In de avond gaan we in dezelfde bar nog een wijntje drinken en Francis zegt : ik heb nog wel wat honger, nou ik ook wel van al dat kleitrappen.  De bar heeft alleen maar een zakje chips. Maar aan de overkant zit een Chinees.  Toch maar even kijken. Om een lang verhaal kort te maken voor een wereldbedrag van 5 euro eten we allebei nog een lekkere Loempia .   En zo eindigt zaterdag de 23e   ( het had wel de 13e kunnen zijn) .  
 

Was wel heel gezellig bij de Chinees hahaha 😛 

24 april
Onze laatste fietsdag alweer. Maar we hebben dan wel ruim 70 km voor de boeg vandaag. We vertrekken om 9.00 uur uit ons hotelletje in Lebrija. Het wordt een mooie dag, maar nu is het nog mistig.

We komen op een brede weg die ons na 18 km al brengt in Las Cabezas de San Juan. ( wat een mond vol) we slingeren door het stadje en komen op een pleintje uit waar al een bar open is. Het is bar Sevilla Betis. Dus waar gaat het hier over…?  Juist voetbal. Buiten staat wel een man of 15/20 te wachten op de bus, want ze gaan een dagje uit naar het stadion van hun geliefde voetbalclub. ( een klein uurtje over de autobaan) .  Wij gaan er wat langer  over doen en slingeren verder de stad uit en komen voor het eerst in onze vakantie in een volledig vlak landschap uit. En….. we moeten ook heel lang rechtuit fietsen.  ( ik krijg zomaar een Noord-Oost-polder-gevoel)  dat hadden we nou niet verwacht in Spanje.  Veel landbouw en overal van die betonnen watergoten om dit terrein in de droge zomers te kunnen bevloeien.

In Villafranca stoppen we nog een keer en videobellen met Martijn die vandaag jarig is. Buiten dit stadje rijden we langs een groot weiland met op elke hoogspanningsmast één ooievaarsnest. Hebben ze veel hier in Spanje. ..  

Dan zien we in de verte de contouren van Sevilla. We naderen het einde van onze tocht, maar onze route eindigt plotseling voor een gesloten hek… We kunnen erlangs maar is dat wel oké, of moeten we na zoveel km weer omdraaien.  We zijn wat voorzichtig na ons stevige avontuur van gisteren🙈☹️ Na overleg doen we het toch maar.  Wat blijkt we rijden over een enorm groot industrie terrein wat op zondag gewoon afgesloten wordt met een hek voor auto,s en vrachtauto’s. Zo kan er dus niet gestolen worden en niks afgevoerd worden.  Met de fiets kunnen we er langs.  Aan het eind van dit km lange industrieterrein gaan we een Bruggetje over en moeten dan direct rechtsaf een stukje onverhard.  We kijken naar de gele klei die daar op ligt en denken allebei  “ no way”  niet nog een keer vandaag…  

 We kunnen ook rechtdoor en dat is wel asfalt en loopt richting stad. Zullen we dan maar?   Prima weggetje langs een kudde schapen en een defensieterrein met camera’ s en echte wachttorens. En het eindigt bij een gesloten hek met daarnaast een vangrail. Nou dat is voor ons geen probleem meer inmiddels, daar til je de fiets zo overheen. En we zijn we weer in de bewoonde wereld.

Na een aantal kruispunten en rotonden zijn we dan eindelijk in de stad Sevilla terug.  Aan de zuidkant ligt ook het grote Hotel “Silken al Andalus.”

Hier begonnen we 4 weken geleden en daar  blijven we ook de laatste dagen. Voor de deur maakt iemand onderstaande foto van ons. TOP schat… we hebben het gehaald!!

De receptionist herkend ons nog ( hola ciclistas de Holanda) en verteld direct dat ie onze fietsdozen netjes bewaard heeft. 😃.  muchas gracias señor 
We gaan naar het restaurant en proosten op een geweldig avontuur zonder ongelukken, zelf geen enkele pech of lekke band.  Het was weer een mooi fietsavontuur in een bijzonder land met over het algemeen heel vriendelijke en behulpzame mensen. Het fietsen hier was zwaarder dan we hadden gedacht ( vandaar ook onze aanpassingen) maar de belevenis die we mee naar huis nemen is er zeker niet minder om. Wat is Andalusië mooi en wat hebben we prachtige steden bezocht. Ook de tijd van het jaar is prima om hier te zijn. Fietsen in juli of augustus is gekkenwerk ivm de hitte. 
Terwijl ik dit schrijf, kijken we vanuit onze hotelkamer op het grote stadion van Real Betis. Hier is vanavond een groot feest gaande voor de fans. ( gisteren wonnen ze de Copa del Rey) dus dat kan een latertje worden vanavond/ nacht.. ole ole ole Campione.., We are the champions etc.. 👏👏

We gaan nog een paar dagen genieten van Sevilla en van de Spaanse zon.  Dinsdagavond gaan de fietsten weer in de doos en woensdagochtend vroeg komt onze taxichauffeur met zijn busje ons weer ophalen. We vliegen in de ochtend al naar Schiphol en komen vandaar met de trein weer naar Zutphen.

We bedanken alle lezers van dit blog voor hun meeleven en vooral leuke reacties.  We hopen dat jullie op deze manier genoten hebben van onze avonturen. Voor enkelen is het een herkenning. Het opschrijven van onze reis is ook voor ons  zelf later weer een leuk album . 

Hartelijke groeten uit Sevilla en tot een volgende……..

Ton en Francis.