11 via Tri Ton naar Chou Doc

11-2  Ha Tien.

Uiteindelijk hebben we een aan het begin van de avond een restaurantje gevonden.  Onder een paar enorme grote sfeerloze TL buizen kiezen we een tafeltje. Keuze genoeg , het is een net restaurant en er zit verder … niemand.  Google translate in de aanslag en op de menu kaart gekeken of er tussen al die kleurrijke plaatjes ook nog iets te vinden is wat je veilig kunt eten.  Een goed bord Nasi met gebakken groenten en springrolls .   Na het eten lopen we nog wat rond in de hoofdstraat . Ze zijn hier helemaal gek op ledlampjes en neonlicht.  Alle bomen, gevels en lantaarnpalen hangen vol met kleurrijke lampjes.  Maar het kan nog gekker.  Alle tuktuks die voorbij komen zijn compleet voorzien van gekleurde ledstrips.  Wel een grappig en kleurrijk gezicht. 
 

12-2  naar Tri Ton  80 km 

Vanwege de verwachte warmte en de grote afstand zijn we al om 6.00 uur in de ontbijtzaal. Grote dampende bakken met allemaal warm eten staan klaar.  Maar nergens brood of yougurt o.I.d.  Na 3 keer uitleggen komt er een schaal met stukken stokbrood en opeens zit er op de gang een jong keukenhulpje achter een koekepannetje en een gasbrandertje met een doos eieren. Hier kan je dus je omeletje krijgen. Koffie staat wel op een warmhoudplaat, maar als je goed kijkt en ruikt dan loop je gauw door. Dikke drab . Naast ons zitten Vietnamezen al enorme kommen met grijze stukken vlees ?? En andere glibberige dingen weg te werken. Ik hou het toch maar bij m,n brood met een eitje.

We zijn om 6.45 uur onderweg en in de ochtend is het lekker fietsen. Na de brug draaien we de hoofdweg af en rijden langs een kanaal dat tevens de grens met Cambodja is.

   Sommigen steken “illegaal” de grens over met hun eigen pontje.

Het wegdek is slecht, het is druk en er wordt hard gereden. En dat gaat kilometers zo door.  Opletten dus en het fietsen gaat niet snel.

We zien grote natte rijstvelden aan weerszijden en de zakken met rijst liggen naast de weg klaar voor transport. Voor ze het schip in gaan worden ze gewogen en de eigenaar krijgt z,n geld. Het laatste stuk naar Tri Ton is licht heuvelachtig en gaat door kleine en grote dorpjes .

In Tri Ton is maar één fatsoenlijk guesthouse volgens de omschrijving en die moet dan nog wel een kamer hebben. Dus een gokje vandaag.  Maar we vinden het in een zijstraat van de hoofdweg en we krijgen een rustige kamer achter het hoofdgebouw met airco etc.  Alleen de matras lijkt wel een plank en ik ben best moe van het fietsen in die hitte, dus hoop dat er wat geslapen kan worden ☹️
Na het rusten en douchen lopen we tegen 18.00 de straat op, op zoek naar een eettentje. Na meerdere vergeefse pogingen komen we bij een eenvoudig, maar druk eethuisje waar een verrijdbare keuken-kar voor de deur staat , waar verse groente, noedels etc in hete bouillon te krijgen is.  Heel eenvoudig allemaal. Maar er wordt veel verkocht, dus is het wel vers.  Francis gaat aan de slag met een aardige man van het tentje en met drukke gebaren achter de keuken-kar geeft ze aan, dat er geen vlees in moet alleen veel groente en noedels. .  We eten beiden een grote kom leeg ( met stokjes eten wil maar niet lukken)  met een koude groene ijsthee voor het enorme bedrag van 30.000 dong  ( €1,20).  daar kun je nog eens een avondje voor uit eten gaan toch? 
Naast dit eethuisje staat een futuristisch kinderparadijs. Een hal met ballenbakken , glijbanen etc. Doornaast is een Coffee restaurant met ramen vanwaar de ouders hun kids in de gaten kunnen houden.  Ze hebben ijscoffee en lekker verse sap.  Met een biertje uit de koeling op de kamer sluiten we deze warme dag af.

13-2  naar Chou doc. 
Het was me het nachtje wel,  eerst al die knetterharde  matras en dan ook een geluidsbron van één of andere Vietnamees met een karaokebar die dacht dat ie leuk was “ kom laat ik de buurt nog een poos wakker houden”  !  Deze dreun duurde tot 24.00 uur.  Desondanks toch redelijk geslapen en in verband met de hitte zijn we om 6.15 uur buiten. Dit eenvoudige guesthouse heeft geen ontbijt dus fietsen we naar de supermarkt bij de brug en vinden yoghurt, brood en beleg.  Ook een goed begin zo.  Het is benauwd maar bewolkt en dat zou het grotendeels ook blijven. Een dagje geen brandende zon is ook wel even goed. 
We besluiten om vandaag niet de route van AWOL te fietsen, maar via de hoofdweg naar Chau Doc te fietsen.

Net buiten TriTon zien we veel kindertjes naar school lopen ( jongens met een blauw krukje, meisjes een rode) ze krijgen gezamenlijk buiten les aan het begin van de schoolweek van de bovenmeester.
 

Er wordt op de knalgroene rijstvelden gewerkt en we zien bij een klooster een boeddha die valt onder de Vietnamese subsidie van de “ winterschilder” 😜  en dus een gouden verfbeurt krijgt.  

Het is een mooie brede weg met een strook voor langzaam verkeer en niet druk. 
Het belangrijkste verkeer bestaat uit veel scooters.

De weg gaat wat omhoog en we schrikken van de waarschuwing “ stijging 10%🥵 ,( ze hebben hier voor alle hellingpercentages gelukkig maar één soort bordje met 10% erop) We komen zowaar boven bij een bord “ Ket Mountain “

 De klim stelde niet veel voor, maar de afdaling is wel lekker met een beetje rijwind.  Onderaan de helling rijden we langs een rots waar ze met een echt levenswerk bezig zijn, heel creatief zijn ze hier begonnen om met een shovel en breekhamers een wel heeeele grooote Boeddha uit een rots te hakken.  Wel uitkijken dat je geen foutje maakt , anders moet je opnieuw beginnen ( of tegellijm gebruiken😜) 

 Over een leuke dijk met huisjes op palen en links en rechts weer de wetlands bereiken we Chau Doc. Een prachtige rit vandaag met veel bedrijvigheid onderweg.  

Na een korte nacht met hard bed, kiezen we voor een betere locatie en vinden een kamer in het Victoria Hotel direct aan de de monding van 2 rivieren in het centrum van Chou Doc. Wat een uitzicht vanuit onze kamer. Op de foto zie je de drijvende huizen en gebouwen.

Relaxen vanmiddag en eind van de middag wat in de stad kijken en langs de boulevard het leven op het water zien.

morgen naar Long Xuyen .       Tot een volgende 😃🚴🏼