09 De grens over en naar een tropisch eiland

7-2  

Het heeft geregend vannacht, en niet zo,n beetje maar het roffelde op het dak . Het is heel vochtig buiten maar om 7.00 uur schuiven we op het terras aan voor een ontbijtje. We hebben alles al ingepakt. Het is toch wel koel. Het vrouwtje van de ontbijtafdeling spreekt geen Engels dus met een kaart met plaatjes komen we weer aan sap, koffie en toast met ei. .  We zijn onderweg en hebben vandaag een hoop te doen. Na Kep gaan we een zo,n 10 km onverhard rijden ( spannend na die regenval van vannacht🙈)  Maar dat valt allerzinds mee want er wordt op dit traject een nieuwe weg aangelegd en de vastgereden onverharde baan waar we over rijden ligt er ondanks de regen prima bij, voordeel is zelfs dat het niet stuift. 
mooi uitzicht op de zee en de vissersbootjes. 
 

We draaien de zandweg af en rijden het binnenland in, de weg loopt tussen kleine dorpjes en wetlands door. We passeren wat zoutvelden , waar zout uit zeewater wordt gewonnen.

Mooi, voor het eerst zien we de grote witte vogels, die we al eerder in Azië zagen, de Indische Nimmerzat.  

 Francis zegt in een dorpje waar we een cola drinken, het is nog 2,5 km naar de grens.  Fijn, dan gaat het feest beginnen, paspoorten, dubbelchecken en stempeltjes.  We gaan het zo meemaken. 

Allereerst onder de boog door van de Cambodjaanse grens.

Naar binnen een kantoor in en daar zitten al wat rijen mensen te wachten. O jee dat wordt aanschuiven en wachten. Toch even een mannetje bij een loketje achterin de zaal vragen. Deze wuift dat we door kunnen lopen en vooraan bij een balie met stempelaars kunnen gaan staan .  Bedankt vriend! 
Mijn paspoort gaat op een scanapparaat. Nu is dit een leerling denk ik, want hij gaat ijverig alle bladzijden met visa,s van de afgelopen jaren pagina voor pagina scannen. Als hij dat leuk vind, ga je gang😃  Hij kijkt op mijn visa voor uitreis en geeft mijn paspoort aan een stempelaar naast hem.  Pats boem 3 stempels en een krabbeltje er onder en ik mag het land uit.  Bij Francis gaat het ook zo en we kunnen naar buiten, 20 meter verder zit er weer één met 3 strepen op zijn mouw, ja hoor paspoort laten en zien, en hij kijkt of z,n collega,s binnen wel goed gestempeld hebben.  
Mooi we zij Cambodja uit en fietsen een paar honderd meter door niemandsland.

We gaan onder een boog met Welcome Vietnam door en de fietsen moeten we onder een afdak bij een grote herdershond neerzetten. We gaan naar binnen voor de paspoort en visa controle.  Er zit een heel slim ogende jonge douanier achter een loket en pakt onze paspoorten en visa aan. Het duurt even en dan zegt ie tegen Francis, “ you have a problem “ . O NEE HÈ.  niet hier.  Wat blijkt : deze Vietnamese super-cijferaar heeft ontdekt dat tussen het  nummer op het paspoort en het zelfde nummer op het visa 1 lettertje “ c “ ontbreekt.🥵. ( de visa haden we in Nederland via internet geregeld. 5 dagen later kregen we die toen per mail gezonden en hebben niet goed gecontroleerd of die Vietnamese internetter  het nummer wel goed had overgenomen 🙈)

Maar Francis krijgt het Spaans benauwd ( of Vietnamees benauwd?) en zegt tegen hem met een poeslief stemmetje dat ze wel een nieuw visa wil betalen.  Wat doet een ambtenaar als het boven zijn competentie gaat???    Juist bellen met z,n chef.  Na een niet te verstaan gesprek zegt ie tegen Francis:  NO, YOU MUST GO BACK” ……  Maar ondertussen stempelt hij wel haar visa en paspoort af en zegt met een lachend gezicht  “ Joke”  en ik hoor een diepe zucht naast me! .

( De vervaldatum van onze beide visa verschilt ook qua einddatum, Francis moet uiterlijk op 12-3 weg en ik al op 9-3 . Geen probleem, we vliegen Vietnam uit op 24-2) 

We zijn klaar en lopen naar de fietsen terug.  Een vervaarlijk uitziende douane-mannetje komt van zijn stoel af en maakt die grote hond los,  nee hè wat nu weer.  Hij laat die hond rondom onze fietsen met bagage snuffelen en knikt gelukkig  oké.  Fijn we zijn nu  dus door de Vietnamese drugscontrole gerold en mogen het land in. 
Alles bij elkaar koste deze fun dus ruim een half uur met een benauwd momentje. Niet slecht toch? 

Nu hadden we van te voren een bungalow geboekt op het eiland Phu Quoc vanaf vandaag. Dat wil zeggen dat we doorfietsen naar Hi Tien ( 10 km) en dan kaartjes kopen voor de Ferry naar het tropische eiland dat zo, n 50 km voor de kust in de Indische Oceaan ligt. 
We fietsen in Hi Tien, de brug over en zien aan de kade de veerboten liggen.  Nu zijn er 2 soorten. De gewone veerboot ( 3 uur varen) en de Superdong  ( een katamaran die er 75 minuten over doet) . Even uitzoeken of daar ook fietsen op mee mogen.  Bij een piepklein ticket-loketje naast een eethuisje loopt een dametje die Engels spreekt en zegt geen probleem maar wel extra betalen.  Bij dat kleine loketje koop ik 2 kaartjes voor een half miljoen dong !!!!   (€20,00)  en om 12.00 uur kunnen we aan boord. 
De fietsen worden door wat behulpzame mannen tussen wat brommertjes netjes achterop de boot vastgezet en we gaan naar binnen. Heerlijke stoelen en airco aan boord.  Na een snelle tocht over zee, komen we op het eiland Phu Quoc. Opnieuw een groepje behulpzame  mannen halen onze fietsen van boord en door de chaos van de haven zoeken we de uitgang en fietsen onder een boog door het mooie eiland op.

Iets verderop zien we dit Disney-achtige huis . Dat kun je hier dus bouwen als je heel veel vietnamese Loempia’s verkoopt 😃.

Verder naar het stadje Duong Dong en naar ons Eco Beach resort.  Wat een prachtige tuinen, we worden hartelijk ontvangen en horen dat we een gratis upgrade krijgen en een huisje met uitzicht op zee.  Heerlijk een prachtig zwembad, en een privé zandstrand aan zee. 
 

 We beëindigen deze drukke enerverende dag met diner buiten op het restaurant-terras, terwijl de lucht rood kleur. 
 

Een paar dagen relaxen en het eiland bekijken.    Tot een volgende….